Enkele algemene kenmerken van filosofische hermeneutiek

1. Interpretatie van Teksten

• Hermeneutiek richt zich op de interpretatie van teksten, vooral klassieke werken, religieuze geschriften, en literaire teksten. De nadruk ligt op het begrijpen van de bedoeling achter een tekst en de betekenis die deze heeft binnen zijn historische en culturele context.
  
  

2. Historisch Bewustzijn

• Hermeneutiek houdt rekening met de historische en culturele context waarin een tekst is ontstaan. Dit betekent dat het begrijpen van een tekst altijd een zekere mate van historisch bewustzijn vereist, omdat de betekenis van woorden en concepten in de loop van de tijd kan veranderen.
  
  

3. Dialectische Methode

• De hermeneutische methode is vaak dialectisch van aard, wat inhoudt dat er een voortdurende wisselwerking is tussen het geheel en de delen van een tekst. Dit proces, ook wel de hermeneutische cirkel genoemd, benadrukt dat het begrip van het geheel afhangt van het begrip van de delen, en omgekeerd.
  
  

4. Betrokkenheid van de Lezer

• De lezer speelt een actieve rol in het proces van betekenisgeving. In plaats van een objectieve waarheid in een tekst te vinden, erkent hermeneutiek dat de interpretatie mede gevormd wordt door de vooroordelen, vooronderstellingen en perspectieven van de lezer.
  
  

5. Fenomenologische Invloeden

• Hermeneutiek is sterk beïnvloed door fenomenologie, vooral in het werk van filosofen zoals Hans-Georg Gadamer en Martin Heidegger. Dit betekent dat de ervaring van de interpretator centraal staat en dat er een focus is op hoe dingen zich aan ons voordoen in ons bewustzijn.
  
  

6. Kritiek op Objectivisme

• Hermeneutiek verzet zich tegen de objectivistische benadering van wetenschappen die de waarheid als iets absoluut en onafhankelijk van menselijke interpretatie beschouwen. In plaats daarvan benadrukt het de contextuele, historische en subjectieve aspecten van kennis en waarheid.
  
  

Bron: 56